De oude freule van het nabij gelegen landgoed wil, als dank en waardering voor de oude bewoners van het dorp, haar villa laten verbouwen, zo dat een aantal kleinere woningen onder één dak ontstaan, waarin bejaarden kunnen wonen, die graag zelfstandig willen blijven. Onder één dak kunnen ze dan elkaar steunen bij het ouder worden, "samen verder" dus. Maar wie komen er nu allemaal in die huisjes wonen? In ieder geval een bonte mengeling van oude stamgasten van het dorpscafeetje van Moe en Trees Troosteloos, waar we in dit stuk kennis mee maken. En één van de stamgasten zal, zeer terecht opmerken: "Dat onder één dak gaan wonen, zal best nog wel wat problemen gaan geven."

Een ouderwets volkscafeetje, verscholen in de bossen, ergens op het platteland. Die bossen zijn zichtbaar door het raam rechts. De ingang is rechts op de voorgrond.  Voor het raam een grote stamtafel, waar omheen stelen. Linksvoor een klein tafeltje waarbij twee stoelen. Eén daarvan is de stamzit van Moe. Links midden een deur naar de achterplaats, toiletten enz. Geheel links in de achterwand een z.g. toog met kralengordijn die toegang geeft tot privé-vertrekken. Een klein buffet staat rechts daarvan, voor de achterwand. Achter dat buffet zien we de nodige drankflessen in vitrinekastjes. Een tapkraan is mooi voor aankleding maar niet noodzakelijk aanwezig. Aan de wanden hier en daar wat reclames en neutrale wandversiering.  Op de stamtafelenkele kranten.